A lectura de Arraianos ponnos a ollada e a imaxinación sobre unterritorio, nas concas do Limia e do Arnoia, contra as serras do Xurés e Laboreiro, para moitos descoñecido, un mundo a trasmán, separado de todo, tanto de Galicia como de Portugal, habitado por xente distintae misteriosa que sente a fronteira administrativa como un absurdo,incapaz sen embargo de borrar a conexión histórica e cultural entre os dous lados da raia.A recreación literaria deste espacio humano e xeográfico, adquireperspectiva e profundidade no percorrido da ficción a través de tempos e momentos históricos diferentes: a rebeldía romántica doExclaustrado de Diabelle contra a cesión do Couto Mixto á Coroaespañola a mediados do XIX, a imposición ideal das autoridadesrepublicanas en Ourense sobre os sublevados o 18 de xullo do 36, aviolencia asasina das cuadrillas falanxistas nos primeiros anos daposguerra ou a persecución e captura de militantes galegosantifranquistas nos anos sesenta.O servicio dunha relativa unidade temática, pretendida na comúnreferencia espacial do conxunto, Méndez Ferrín emprega técnicasnarrativas -ritmos, puntos de vista, construccións- moi diversas,ademais de facer un uso intencionado de formas dialectais do galegoarraiano ou mesmo portugués estándar.Un arraiano, de Vilanova dos Infantes, non podía ser de outra forma,lévanos deica terras escravas onde a xente mira con ollos vacunos eavultados. Xente coa que, por algunha razón, é preciso ter moitocoidado.
A lectura de Arraianos ponnos a ollada e a imaxinación sobre unterritorio, nas concas do Limia e do Arnoia, contra as serras do Xurés e Laboreiro, para moitos descoñecido, un mundo a trasmán, separado de todo, tanto de Galicia como de Portugal, habitado por xente distintae misteriosa que sente a fronteira administrativa como un absurdo,incapaz sen embargo de borrar a conexión histórica e cultural entre os dous lados da raia.A recreación literaria deste espacio humano e xeográfico, adquireperspectiva e profundidade no percorrido da ficción a través de tempos e momentos históricos diferentes: a rebeldía romántica doExclaustrado de Diabelle contra a cesión do Couto Mixto á Coroaespañola a mediados do XIX, a imposición ideal das autoridadesrepublicanas en Ourense sobre os sublevados o 18 de xullo do 36, aviolencia asasina das cuadrillas falanxistas nos primeiros anos daposguerra ou a persecución e captura de militantes galegosantifranquistas nos anos sesenta.O servicio dunha relativa unidade temática, pretendida na comúnreferencia espacial do conxunto, Méndez Ferrín emprega técnicasnarrativas -ritmos, puntos de vista, construccións- moi diversas,ademais de facer un uso intencionado de formas dialectais do galegoarraiano ou mesmo portugués estándar.Un arraiano, de Vilanova dos Infantes, non podía ser de outra forma,lévanos deica terras escravas onde a xente mira con ollos vacunos eavultados. Xente coa que, por algunha razón, é preciso ter moitocoidado.
