Estes relatos de Isabelle Eberhardt non son notas de viaxe nindiarios, senón que teñen un compoñente ficcional. Eberhardt trazasiluetas de homes pasionais ûmesmo violentosû e mulleres submisas,mais uns e outras silandeiros, discretos, soñadores, hospitalariose, por riba de todo, temorosos de Deus, e, fronte a eles, as siluetasaltivas dos seus colonizadores. Para os alxerianos, os relatosde Eberhardt son unha fonte de información sobre os usos e costumesde comezos do século xx, dado que a autoridade colonial seencargaba de anular todo vestixio da súa acción. A autora achegaOccidente e o mundo árabe, ao transmitir con valentía ideas fermosase avanzadas para o seu tempo, que non foron recoñecidas ata máistarde.tarde.
