Benetako harribitxi bat da SPrako tranbia, lehen obra bateanharrigarria den maisutasunaz idatzia. Harrigarria da gai nagusia ere,egilea gaztea izaki: agure baten eromen prozesua, izugarria izanda ere espanturik gabe kontatua, eta hunkigarria, dudarik gabe. Gaiarengainetik, azpimarratzekoa da sentipenak transmititzeko egileak daukanmodu berezia, sentimenduez aritzeko estilo fin eta dotore hori.Protagonisten artean solasaldi txinpartatsuak topatuko ditugu,pasadizo xelebreak, erromantizismo samurrez edo sentsualtasun lotsatibatez beteriko pasarteak, edo lente distortsionatu batekin ikusiagatik guztiz erreala zaigun egunerokotasun bat. Ohartzekoa da, halaber,obraren umorea: Elorriagak ez du algara bilatzen, baina ironia mehebat sumatzen da orriz orri, bai istorioari eta pertsonaiei dagokienez, baita hizkuntzari eta idazketari buruz ere, bere langintza ongiezagutzen duen egilea denez jolasak, paradoxak eta bestelako keinuaktartekatzen baititu Elorriagak, idazle maiteentzako omenaldiekinbatera.
