Simpático e disparatado, este relato rimado comezacunha anécdota inocente e insignificante: quen non tiroudun fío que lle sobresaía da chaqueta... Así o fai o neno protagonista desta historia, cuxa curiosidade por chegarao extremo final da febra vólvese insaciable e ata extenuante. Porqueparadoxicamente, canto máis intenta desintrincalo,máis se enreda o fío en si mesmo e tamén no escenarioonde transcorre a acción, como se o filamento falcatrueiro formaraparte dos trazos das ilustracións.O texto de Gracia Iglesias desprende humor e ironía.Co seu ritmo dinámico e creando unha tensión narrativaque vai in crescendo, atrapa a atención do público,expectante por coñecer o intrigante desenlace do conto.
Simpático e disparatado, este relato rimado comeza
cunha anécdota inocente e insignificante: quen non tirou
dun fío que lle sobresaía da chaqueta... Así o fai o neno protagonista desta historia, cuxa curiosidade por chegar
ao extremo final da febra vólvese insaciable e ata extenuante. Porqueparadoxicamente, canto máis intenta desintrincalo,
máis se enreda o fío en si mesmo e tamén no escenario
onde transcorre a acción, como se o filamento falcatrueiro formaraparte dos trazos das ilustracións.
O texto de Gracia Iglesias desprende humor e ironía.
Co seu ritmo dinámico e creando unha tensión narrativa
que vai in crescendo, atrapa a atención do público,
expectante por coñecer o intrigante desenlace do conto.
