A Modesta proposición para renunciar a facer xirar a roda hidráulicadunha cíclica historia universal da infamia, así como os artigos eentrevistas incluídos nesta edición, son un testamento claro dopensamento e das posturas literarias e vitais de Lois, e rachan osdous principais tópicos sobre el. Un, o que o cualifica unicamentecomo poeta. O outro, o do seu malditismo. E reafirman o compromisoradical de Lois Pereiro coa literatura e co mundo no que vivía. «Canto peores sexan os tempos que vivamos, máis falsa será a inxenuidade,menos inocente a indiferenza, e máis cómplice non comprometerse»,reclamaba na Modesta proposición. Este ano en que se lle dedica o Díadas Letras Galegas, Lois Pereiro faría 53 anos e sería un dos poetasde referencia. De feito éo, a pesar de que, ata este ano, unicamentetiña publicados dous poemarios e un terceiro póstumo, esgotados oudifíciles de atopar. Cento e pico poemas chegáronlle para ser a untempo unha das voces máis innovadoras da lírica galega de finais doséculo XX e, como aventurou Manuel Rivas xa en 1993, o clásico que ten a literatura galega sen sabelo.
