Anxo Gorospe, o Ghalerna, decide comezar a escribir unha novela querecolla a memoria de Rilo do Mar, a vila que arrecende á fragrancia do salgado e o sabor do salitre. Arrastrando caxato e paraugas polapraia do Corvo, onde atracaban os bous, o vello Gorospe soña conavegar agora polo mar de fóra e saber do medo e da morte, aexperiencia que só posúen os mariñeiros e que sempre lle negou o seupai, don Abel Gorospe Massiá, o fundador da conserveira "A Fábrica",onde cincocentas mulleres penduraban cada día do guindastre dotraballo. Sentado na pedra do collón do gato, o Ghalerna lembraaquelas primeiras razons da vida con Minia Santorun, aquela moza queamaba a cachón, unha e outra vez, oncensamte, Jennifer, adinamarquesa, Carme, a primeira noiva da carreira ou con Fulxencia afogueteira, que daba xeito e pracer nun tempo brevísimo... Nas súaspasetas e tertulias diante duns caroliños, Anxo Gorospe rememora cosseus amigos de xeración, como Albeitos ou Casiano, a memoria incesante dun mar concibido como veiga nutricia.Esta fermosa novela coral deXosé Vázquez Pintor, escrita empregando un rexistro intencionadamentedialectal e construída como un mosaico de microhistorias, Mar debronce recupera a épica dos traballos da ardora, das mareas do GranSole, das travesías a Capetón, dos naufraxios e da caza das baleas.Unha novela que vivifica a memoria dos mares de corpo e alma, de noite e alba, do mar da vida.
