Manuel Antonio embarcou en 1926 no Constantino Candeira para navegar a vela os douscentos días de mar preceptivos na procura dun medio devida. E desembarcou ao ano seguinte, sen traballo pero consagrado como poeta. Esa foi a consecuencia lóxica da súa firme vontade de quererser escritor, un anhelo que atravesou e anoou a vida e a obra dorianxeiro.
O título desta biografía quere ser metáfora dun camiño de risco -arebeldía- para ir na procura da maior liberdade posible: ManuelAntonio elixe unha opción política minoritaria -o nacionalismo dasIrmandades- cando a tradición familiar lle podería reservar un lugarde privilexio nas ringleiras dos poderosos partidos «turnantes». Easpira, perigosamente, a un lector laborioso e esforzadointelectualmente, porque deste xeito poderá ofrecerlle textos onde non falten as dificultades e os procedementos experimentais -léxicos,rítmicos, gráficos e tipográficos- que un escritor ambicioso poidapropoñer. Deste xeito, liberado da crítica e do lector tradicionalinstalado na estética dominante, Manuel Antonio camiña sen reservaspolo vieiro experimental e innovador. En liberdade
