A Iria gustáballe sentir o aloumiño da despedida do día. Tiñacuriosidade polo solpor, polo serán, pola noite e o luar. O avófaláballe da lúa, que vai perdendo cada día un cachiño, atadesaparecer, da súa luz, de cómo nace grande tralas montañas e se vaifacendo máis pequena canto máis ascende no teito da noite. O avó tamén lle falaba dos soños que habitan a noite, contáballe que son unsseres pequenos e transparentes que viven de día tralas estrelas e denoite asoman ó balcón da lúa.Os Magos das Palabras axúdannos adescubri-los soños. Cada noite os soños, dende o balcón da lúa,escollen unha persoa coa que pasa-la noite e hai moito tempo tiñanenormes liortas porque todos querían se-los primeiros es escoller, así pois, decidiron que había que poñer orde. Os primeiros en escollerserían os soños divertidos, que sempre escollen persoas divertidas. Eos últimos serían os roñóns, que escollen as persoas roñonas eaburridas. E logo están os pesadelos, os soños que ninguñen quere.
