Ión e Ciclope son dúas das obras dramáticas máis curiosas, peculiarese orixinais de Eurípides. Ión (413/412 a.C.), quizais a súa traxediamáis descoñecida, trata un mito completamente novo, sen parangón enningunha obra anterior e probablemente orixinal do seu autor. No plano argumental e formal marca un punto de inflexión ao guiar o novocamiño do xénero cara ás formas cómicas, melodramáticas e novelescasmáis próximas á modernidade, cun ton máis distendido e relaxado,afastado da gravidade, solemnidade e exacerbado dramatismo doutrastraxedias.No tocante a Ciclope (ca. 408 a.C.), o seu valor literario earqueolóxico fican fóra de toda dúbida, posto que estamos ante o único drama satírico que nos chegou integramente conservado. Ademais detratarse da única mostra do seu xénero, o atractivo e interese destaobra vense acrecentados polo singular tratamento dun mito tan popularcomo é o da estadía de Ulises na illa do Ciclope, un dos episodioscentrais e máis coñecidos da Odisea homérica.
Ión e Ciclope son dúas das obras dramáticas máis curiosas, peculiarese orixinais de Eurípides. Ión (413/412 a.C.), quizais a súa traxediamáis descoñecida, trata un mito completamente novo, sen parangón enningunha obra anterior e probablemente orixinal do seu autor. No plano argumental e formal marca un punto de inflexión ao guiar o novocamiño do xénero cara ás formas cómicas, melodramáticas e novelescasmáis próximas á modernidade, cun ton máis distendido e relaxado,afastado da gravidade, solemnidade e exacerbado dramatismo doutrastraxedias.No tocante a Ciclope (ca. 408 a.C.), o seu valor literario earqueolóxico fican fóra de toda dúbida, posto que estamos ante o único drama satírico que nos chegou integramente conservado. Ademais detratarse da única mostra do seu xénero, o atractivo e interese destaobra vense acrecentados polo singular tratamento dun mito tan popularcomo é o da estadía de Ulises na illa do Ciclope, un dos episodioscentrais e máis coñecidos da Odisea homérica.
