Título: IDEOLOXÍA E AUTONOMÍA NO CAMPO LITERARIO GALEGO
Autor:ANTÓN FIGUEROA LORENZANA
No rexurdimento da cultura galegaa arte naceu con responsabilidades políticas. Xusto cando en Europa oautor, os artistas, comezaban a se liberar definitivamente das pexasde protectores, amos e mecenas, o escritor galego nace con obrigas etamén sometido a unhas "regras da arte" derivadas da ideoloxía mesmaque facía posíbel a existencia do campo cultural e literario.
Comofixeron escritores e artistas para iren creando unha cerna importantede campo, de autonomía e de valores literarios? Neste libroreflexiónase sobre a relación en certo modo contraditoria entreideoloxía, acción e autonomía da arte e trátase de analizar algunhasdas solucións que o campo literario deu a este problema en dousmomentos de renovación da súa historia: no contexto da xeración Nós eno contexto dramático do rexurdir da literatura galega baixo ofranquismo da posguerra. Alén diso, trátase de demostrar como oescritor galego pode, sen renunciar ás leis literarias nin perderliberdade, utilizar o seu poder simbólico, como fixo Zola, e intervirno mundo social. O rol de escritores e artistas fronte á desfeita do"Prestige", ou ultimamente na defensa da lingua, mostrou moiclaramente a súa forza social. Mais este poder simbólico, esta forzasocial só se consegue acadando primeiro a autonomía artística aodefender, fronte a todas as regras do poder, as regras da arte xeradas no campo literario
Título: IDEOLOXÍA E AUTONOMÍA NO CAMPO LITERARIO GALEGO
Autor:ANTÓN FIGUEROA LORENZANA
No rexurdimento da cultura galegaa arte naceu con responsabilidades políticas. Xusto cando en Europa oautor, os artistas, comezaban a se liberar definitivamente das pexasde protectores, amos e mecenas, o escritor galego nace con obrigas etamén sometido a unhas "regras da arte" derivadas da ideoloxía mesmaque facía posíbel a existencia do campo cultural e literario.
Comofixeron escritores e artistas para iren creando unha cerna importantede campo, de autonomía e de valores literarios? Neste libroreflexiónase sobre a relación en certo modo contraditoria entreideoloxía, acción e autonomía da arte e trátase de analizar algunhasdas solucións que o campo literario deu a este problema en dousmomentos de renovación da súa historia: no contexto da xeración Nós eno contexto dramático do rexurdir da literatura galega baixo ofranquismo da posguerra. Alén diso, trátase de demostrar como oescritor galego pode, sen renunciar ás leis literarias nin perderliberdade, utilizar o seu poder simbólico, como fixo Zola, e intervirno mundo social. O rol de escritores e artistas fronte á desfeita do"Prestige", ou ultimamente na defensa da lingua, mostrou moiclaramente a súa forza social. Mais este poder simbólico, esta forzasocial só se consegue acadando primeiro a autonomía artística aodefender, fronte a todas as regras do poder, as regras da arte xeradas no campo literario
