«Inoiz ez gaude bakarrik, batzuetan uste dugunaren despit. Ez, etaCrusoe ere ez zen inoiz bakarrik egon: bere mamuak izan zituen lagunhasieran, Ortziral gero. Gizakia gizaki denetik, geure baitako solasak izan ditugu, aberatsak oso, askotan, gure baitako hainbat eta hainbat mamu eta iratxorekin etengabe egiten ditugunak. Zertan eskizofrenikoizan gabe, logikarekin, adimenarekin, gauzen ikerketen ingurukoprisma, ertz, begi zorrotz eta lausoekin zer-begiraturik duten geurebaitako iratxo asaldagarri desberdinak ditugu solaskide. Iratxoasaldagarriak, gure lehen bat-bateko begiraden aurrean gauzak etengabe bertze angelu batetik ikustera garamatzatenak, edo bai behintzatsaiatu. Horixe, "Ene iratxoekin solasean emanaldi hau" [?]».Horrela hasten da Bixente Serrano Izkok prestatu zuen sarrera, 2020koekainean utzi gintuen baino lehentxeago idatzia. Liburua urte horretan argitaratzeko asmoa genuen, baina patua bidean gurutzatu zen.Urtebeteko atzerapenarekin bada ere, hemen duzu, irakurle, egileakhainbesteko mimoarekin prestaturiko lana.
