DÍAS CONTADOS

Os doce relatos que compoñen Días contados procuran diferentes olladas sobre arealidade inmediata, maiormente urbana, de xeito que o autorimaxina compatible, coexistente, un mundo real e facilmente nomeablecon outros mundos, xa menos definidos ou desdebuxadamente concretos,que se insinúan co sorriso da ironía por cebo.Cid Cabido percorre unha cidade con rúas e bares e comercios que se chaman coma as rúas ebares e comercios de Vigo, pero que ademais representan calqueraespacio urbano, calquera outro labirinto semellante onde a noitefacilite a metamorfose necesaria dun contable mentres alguén se ocupade lavar os contedores do lixo, onde os buzóns poden gardar seresvivos ou converterse na entrada secreta que conduce a outra cidadebaixo a cidade, onde os trasteiros dun edificio calquera son comotrampas contra a normalidade cotiá, onde a beleza inalcanzable enforma de farmacéutica se pon demasiado a tiro para ser tan simple, ouonde os periódicos anuncian grandes remedios para grandes malesurbanos coma o illamento, as carencias afectivas e a soidade máisinsoportable.Unha intención parece atravesar estas doce historias: arealidade non é nin moito menos un producto acabado, pode reproducirse por abandono ou perfeccionarse ata o límite en que xa non conserva un só elemento tranquilizador. Pero a realidade merece ser sospeitadadende esa constante desviación de si mesma.