Non sorprende que o libro Confusión e morte de María Balteira teñaacadado unha cuarta edición [...]. Porque é un libro de relatos dunalto nivel literario. Dicir iso non sería máis que loanza baleira, anon ser pola verdade que conteñen estas palabras, desde a calidade eriqueza da lingua galega na que están escritos até as moitas facetasque ofrecen con respecto ao contexto galego, da perspectiva feminina,das tramas tanto orixinais como arquetípicas.Pensamos que o estilo da autora, Marica Campo, vai levado por un ritmo de auga e natureza, ritmo creado pola relación variada einsistentemente contigua que hai na súa narrativa entre a muller, omundo vexetal e animal. O espazo habitado polas mulleres e os homesque coñecen é tamén un mundo partillado polas ánimas. A miúdo a voznarrativa avanza case bailando a través das descricións, un ritmopoético que semella vir dun fluír do inconsciente, dunha psicoloxíarescatada das lembranzas dun pasado, ás veces vivido e gozado e outras veces case totalmente esquecido [...]. O público lector en galegosabe que o pasado remoto da terra non carece de incidencia narealidade actual, aínda que mans e voces alleas (tamén algunhasgalegas) teñan contribuído a unha conceptualización pintoresca dunhaGaliza máxica. Por tanto, a maxia -desde esta perspectiva do papel que contribúe á fundación dunha identidade cultural- é máis que unhaollada que se defina como sensíble ao irracional. O mundo encantado eimaxinado non presenta dificultades de interpretación: a maxia é quende suxerirnos moitas cousas, todas feiticeiras ou atraentes, esenciais para comprendermos o que é a nación galega [...].Kathleen March
