Recluído en Berlín nun ambiente de pesimismo, como consecuencia dacapitulación de Prusia fronte a Napoleón en outrubro de 1806, onaturalista Alexander Von Humboldt (1769-1859) concibiu os seusAnsichten der Natur como unha sorte de desafogo e conforto na que alembranza das vizosas terras tropicais actuaba coma bálsamo do seudesalento. A xénese da obra está na conferencia que Humboldt pronuciou en Berlín en 1806 sobre Fisionomía dos vexetais, á que lle incorporou outra ditada un ano despois Sobre as estepas e os desertos e unhaúltima Sobre as fervenzas do Orinoco. Todo isto compoñía un volume de334 páxinas editado en 1808 por Johann Georg Cotta en Tubingen, no que o autor tentaba, sobre todo, proporcionar un tratamento estético domundo natural.Os Cadros da Natureza foi o libro máis popular deHumboldt, chegando a ser traducido a once idiomas, a obra dun devotoamante da natureza e dun autor de exquisita prosa, un libro que, dende a súa primeira edición, foi deixando fonda pegada en moitoscientíficos e artistas posteriores, como por exemplo Thoureru, Emerson ou Marsh, fundadores do movemento ambientalista americano, e, enxeral, en todo o pensamento biolóxico e científico moderno. Unha obraque, más de douscentos anos despois da súa aparición, renace en lingua galega coa louzanía dos clásicos
