XESTOSO GONZALEZ, MANUEL / XESTOSO, MANUEL
En Europa vai frío e, así e todo, a través dela flúe o río dodesexo.
A poesía de Manuel Xestoso percorre a partirtura tenebrosa eestrañamente leda dun destino que se nega a si mesmo. As ruínas deEuropa trazan a paisaxe poética dun tempo que escapa á súa orde paraperseguir a posibilidade dunha duración absoluta. Polifonía de ocres,obxectos carbonizados e imaxes sen sombra coas que resistir osestragos da Historia. O poemario enuncia o desexo de inaugurar unhaarquoloxía do discurso, indaga no que na ruína existe e perdura. Máisalá dos nomes, natureza e cultura sobreviven ao esquecemento paraposibilitar a aparición dunha poética na que a cor tímbrica estásolidamente unida á precisión da dicción e á lixeira preguiza dosséculos.
