Ao ler «Alma de barro. Relatos da Ribeira Sacra», tiven a impresión de que apreixaba nas mans un libro dun valor impresionante. O idioma éespléndido. Poucas veces lin un galego tan puro, tan perfecto. Unhaobra merecente de converterse nun clásico en galego. Unha obra que non podía permanecer agochada, que ten que saír á luz (Asinado: BasilioLosada).É unha impagable homenaxe á terra, ás fermosísimas paisaxes da Ribeira Sacra, pero tamén á obra humana, á recuperación do labor dosdevanceiros e sobre todo da lingua. A lingua na que expresaban as súas esperanzas, o seu desacougo, a súa idea da morte e da vida.
Ao ler «Alma de barro. Relatos da Ribeira Sacra», tiven a impresión de que apreixaba nas mans un libro dun valor impresionante. O idioma éespléndido. Poucas veces lin un galego tan puro, tan perfecto. Unhaobra merecente de converterse nun clásico en galego. Unha obra que non podía permanecer agochada, que ten que saír á luz (Asinado: BasilioLosada).É unha impagable homenaxe á terra, ás fermosísimas paisaxes da Ribeira Sacra, pero tamén á obra humana, á recuperación do labor dosdevanceiros e sobre todo da lingua. A lingua na que expresaban as súas esperanzas, o seu desacougo, a súa idea da morte e da vida.
